Çocukların yaşatılamadığı, zarar gördüğü bir dünya kötüdür. Bu kötülüğe herkes ortaktır. Gelin görün ki yapılacaklar sınırlı. İnsan, o çocuklar için bir şey yapamayınca çaresizlik nedir anlıyor... Deli oluyor ama nafile. Ufak ve silik bir umut için çıkılan yolda çocuklar yitirilmiş. Savaş mı, açlık mı, yolda telef olmak mı? Acılardan acı beğen... Çaresiz olmasa yerinden kıpırdar mı o anne baba? "Büyük" adamların kendi çıkarları için aldığı savaş kararlar ile, hep çocuklar ölüyor hep analar babalar ağlıyor... Dünya düzeni yüz yıllardır hiç değişmedi. Keşke etrafımızdaki çaresiz insanlara tek tek sahip çıkabilsek. Bu kadar acı cidden fazla... Ama işte savaş böyle bir şey. Acıdan da acı. Savaşı toptan reddedip insanlar birbirine sahip çıkmadıkça düzen değişmez. Sözle, dilde bile savaş tamamen reddedilemiyor.. Asıl acı o anda başlıyor. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Yazan : @hemvardi_hemyoktu ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~